***

 

У любiмай мове, роднай, наскай,

Ах, якiя словы: "Калi ласка!.."

Як звiняць яны сардэчнаю струною,

Праз усё жыццё iдуць са мною.

 

Трапiць госць у будзень, а цi ў свята:

– Калi ласка, калi ласка, ў хату!

Не паспелi сесцi пры сустрэчы,

Як патэльня засквiрчэла ў печы,

Ды i чарка блiснула дарэчы.

Бульба, смажанiна i каўбаска,

Пакаштуйце, людцы, калi ласка!

 

Хлопец кажа дарагой дзяўчыне:

– Калi ласка! Будзеш гаспадыняй!..

Эх, жыццё збудуем мы прыгожа,

Ўсе з табой нягоды пераможам.

 

Гром грымiць. З нябёсамi размова:

– Калi ласка, цёплы дождж вясновы!

I не вельмi буйны i не рэдкi –

На сады, на пушчы, на палеткi,

На грыбы, на ягады, на кветкi...

– Калi ласка! – наш зварот бясконцы.

 

Мы гаворым ранiшняму сонцу:

– Калi ласка, сонца, выйдзi з хмары,

Радасцю аблашчы нашы твары,

Ты ўзнiмi з сабою нашы мары!

– Калi ласка!.. – нашай роднай мовы

Шчырыя i ветлiвыя словы.

Пятрусь Броўка

1905-1980